Άννυ Σπηλιώτη (Α): Hello Dusb, πολύ χαίρομαι που απόψε θα συνομιλήσουμε με αφορμή τη νέα σου έκθεση OPBO στο ομώνυμο στούντιο και ειδικά που όλο αυτό αποτελεί μια νεανική πρωτοβουλία. Αδημονώ να μας ξεναγήσεις στην ανατρεπτική και καινοτόμα έκθεσή σου, η οποία παρουσιάστηκε από τις 19 έως τις 21 Νοεμβρίου στον Πειραιά.
Εάν δεν απατώμαι είσαι 24 ετών-είμαστε σχεδόν συνομήλικοι- και είναι η πρώτη σου ατομική έκθεση. Πολύ, πάρα πολύ τιμητικό. Πώς το βιώνεις αυτό ; Εκτός από τον ενθουσιασμό και την αγωνία, συνιστά κι εφαλτήριο για την προσωπική σου άνοδο στο χώρο των τεχνών.
Dusb (D): Μια ατομική έκθεση είναι κάτι που σκεφτόμουν να κάνω καιρό τώρα, εφόσον ένιωθα έτοιμος και σίγουρος γι αυτό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όλα έγιναν πολύ γρήγορα καθώς το χώρο το βρήκε η φίλη και συνεργάτιδα Θέμις Σακελλαρίου, 2 ½ εβδομάδες πριν την έκθεση. Τα έργα ήταν έτοιμα. Το μόνο που έμενε ήταν η οργάνωση. Το πώς βιώνω εκθέσεις, projects, κλπ είναι λίγο περίεργο επειδή η ιδέα έχει γεννηθεί, μετά εκτελεστεί και μετά παρουσιαστεί. Άρα όλο το άγχος, ο ενθουσιασμός και το creative problem solving έχει τελειώσει πριν το οτιδήποτε παρουσιαστεί παραέξω. Δηλαδή από την ώρα που αρχίζει η έκθεση όλα τα παραπάνω συναισθήματα γίνονται λιγότερο έντονα και αποστασιοποιούμαι κιόλας από το έργο. Το βλέπω κι εγώ σαν τρίτος λίγο.
A: Ασχολούσουν από μικρός με την καλλιτεχνική επεξεργασία; Ζωγράφιζες πάντα με αυτό τον τρόπο, ή με αυτά τα μέσα τα οποία βλέπουμε στα έργα σου; Περιηγούμενοι στον εκθεσιακό χώρο εκτός από τις μεγάλες διαστάσεις των έργων σου και την ποικίλη θεματογραφία, βλέπουμε πως χρησιμοποιείς mixed media, δηλαδή φαίνεται σαν να συνδυάζεις υφές, χρώματα αλλά και μέσα- αλλού βλέπουμε spray που καλύπτουν πινελιές, γραφή με μαρκαδόρο στα πλάγια του καμβά. Πες μας για αυτό κάπως πιο αναλυτικά.
D: Όχι. Καμία σχέση με αυτό που βλέπεις τώρα. Πιο παλιά ασχολούμουν με τεχνικές που χρησιμοποιούσαν στο graffiti και στα tattoo καθώς αυτά θεωρούσα cool και με τραβούσαν. Ξεκίνησα απλά αντιγράφοντας με μολύβι οτιδήποτε μου φαινόταν ενδιαφέρον και στη συνέχεια, αφού είχα αναπτύξει την τεχνική μου με τη δική μου κρίση, έκανα δικά μου έργα με μαύρη μελάνη. Ήταν αρκετά dark αυτά με πολύ μαύρο. Τα υλικά που χρησιμοποιώ τώρα είναι κυρίως ακρυλικά χρώματα και spray. Τα spray είναι ελευθερία. Πραγματικά με κάνουν να νιώθω σαν παιδάκι, μπορείς να κάνεις τόσα πράγματα με αυτά. Συγκεκριμένα ευχαριστιέμαι να κάνω backgrounds με αυτά. Το αποτέλεσμα είναι ένα smooth grafient από χρώμα που εμένα για κάποιο λόγο μου θυμίζει μάρμαρο, νερό ή σύννεφο. Θεωρώ πως δίνουν πολλή ηρεμία στο τελικό αποτέλεσμα. Μετά με πινέλο, ακρυλικά. Είναι από τις πιο εύκολες μπογιές που μπορείς να δουλέψεις. Μπορείς να κάνεις πολλά. Με βοηθάνε επίσης στον τρόπο που σκέφτομαι μια σύνθεση καθώς στεγνώνουν σε λίγα λεπτά και καλύπτονται πάρα πολύ εύκολα. Επίσης, επειδή στεγνώνουν πολύ εύκολα μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να δημιουργήσεις διάφορες υφές.
A: Σχετικά με τις γραφές στα πλάγια του καμβά είναι κάτι που δεν το βλέπουμε συχνά , σχεδόν καθόλου και μου αρέσει πολύ. Είναι σαν η ουσία αποτυπωμένη πάνω στον κεντρικό καμβά να μην τελειώνει εκεί αλλά να συνεχίζει εν-τροπικά και στο κλείσιμο της σύνθεσης, εκεί που ο καμβάς αγκαλιάζει το ξύλο, σαν η σύνθεση να προσπαθεί να ενωθεί με τον εαυτό της ή να επεκταθεί σε μια άλλη κάθετη διάσταση. Θέλω πολύ να ακούσουμε τη γνώμη σου και την έμπνευσή σου για αυτή τη δημιουργική προσθήκη.
D: Αυτό με τις υπογραφές στο πλάι του καμβά το έχει μόνο ένας πίνακάς μου και είναι ο πιο μικρός. Το σκέφτηκα επειδή ήταν πολύ πιο μικρός από τους άλλους και με έκανε να νιώθω λες και δεν είναι τελάρο αλλά ένα 3D αντικείμενο. Για κάποιο λόγο το έβλεπα και πιο ογκώδες και με πλευρές. Άρα έπρεπε στο μυαλό μου το έργο να μην τελειώσει μόνο στην επιφάνεια αλλά να συνεχιστεί και στις υπόλοιπες. Είναι κάτι που μου κέρδισε το ενδιαφέρον. Ίσως το σκέφτηκα και λίγο με τον τρόπο που σκέφτομαι όταν ψάχνω το concept για κάποιο ρούχο. Είναι κάτι 3D όπως και το ρούχο όταν φορεθεί. Παραπέμπω στα ρούχα γιατί και αυτά τα θεωρώ τέχνη και δουλεύω με αυτά.
A: Ενδιαφέρουσα προσθήκη! Δηλαδή, σχεδιάζεις, έχεις λανσάρει δικό σου brand;
D: Δεν έχω κάποιο δικό μου brand, αλλά συνεργάζομαι με δύο. Την Athens Hood Boycott και την GRATH. Με την πρώτη έχουμε ετοιμάσει μια χειμερινή συλλογή που θα κυκλοφορήσει σύντομα και με τη GRATH δουλεύουμε συνέχεια πάνω σε πιο περίεργα concept και ίσως όχι τόσο βατά για το μέσο καταναλωτή. Η δουλειά είναι πιο καλλιτεχνική καθώς τα κομμάτια τα οποία φτιάχνουμε είναι μοναδικά και παράγονται σε μικρή ποσότητα γιατί είναι όλα ραμμένα και φτιαγμένα στο χέρι. Εγώ ο ίδιος δε ράβω, αλλά ο συνεργάτης (από τη GRATH) ράβει και μάλιστα είναι πολύ καλός. Εκεί, όπως και στους πίνακες υπάρχει ελευθερία στις ιδέες. Δεν υπάρχουν πλαίσια, όπως ένα μπλουζάκι, ένα φούτερ ή ένα παντελόνι. Τη μία μέρα μπορεί να φτιάχνουμε μια περίεργη balaclava με τσέπες και την άλλη ένα τζάκετ από καμβά στο οποίο μπορεί να παρέμβω εγώ με το χέρι και χρώματα.
A: Πολύ ενδιαφέροντα ακούγονται όλα αυτά. Να σου ευχηθώ καλή τύχη με αυτό και να δούμε σύντομα τις δημιουργίες σου. Επιστρέφοντας στο εικαστικό κομμάτι, στη θεματογραφία σου , εκτός από την πρωτοτυπία στην εκτέλεση με τα διάφορα καλλιτεχνικά μέσα και την εμπνευσμένη διάρθρωση, είναι κάτι το οποίο τραβά την προσοχή και δημιουργεί την αμφιταλάντευση ανάμεσα στο κάτι γνώριμο και κάτι καινοφανές. Τα mixed media στα έργα σου δεν αφορούν μόνο στην πρακτική διεκπεραίωση του πίνακα αλλά και στη φλόγα σύλληψης της ιδέας και την αποτύπωσή της πάνω στον καμβά. Έτσι, συναντούμε δημοφιλή πρόσωπα , πίνακες με τα τρίτα επίπεδα να θυμίζουν Salvador Dali ή Max Ernst και χρωματικά και χωροτεχνικά. Πες μας για αυτό. Φαίνεται να σε ενδιαφέρει πολύ ο συγχρωτισμός στοιχείων, εποχών, θεμάτων που συνήθως δεν έχουν πολλά σημεία σύγκλισης.
D: Ναι! Η σύνθεση των έργων είναι πολύ περίεργη. Είναι προσωπική, είναι απλή και συνεχής. Για το λόγο ότι είναι βιωματική, ο καθένας θα δει το έργο με άλλη οπτική. Ένας πίνακας αρχίζει από μια ατμόσφαιρα στην οποία θα βρεθώ. Όπως όλες οι εμπειρίες, στον καθένα φέρνουν διαφορετικές αναμνήσεις και δημιουργούν συναισθήματα. Άρα μπορώ να πω ότι ένα concept για έναν πίνακα γεννιέται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αλλά η εσωτερική συζήτηση μεταξύ εμού και του πίνακα δεν τελειώνει ποτέ. Η μια ανάμνηση φέρνει την άλλη και δημιουργείται μια αλυσίδα σκέψεων και συναισθημάτων. Τα στοιχεία που μπαίνουν σε έναν καμβά μπορεί να προέρχονται από υλικά που έβλεπα στο εργαστήρι του παππού μου που ήταν χρυσοχόος ή κάτι που έφαγα πριν δύο μέρες. Η σύνδεση μεταξύ τους είναι ουσιαστικά ο διάλογος τους.
A: Στο δελτίο τύπου είδαμε τις λέξεις παραλογισμός και έλεγχος . Πώς αυτές χαρακτηρίζουν το έργο σου ; Εσύ πού στέκεσαι σε όλα αυτά;
D: Ο παραλογισμός βρίσκεται στη σύνθεση. Δηλαδή είναι παράλογο να βλέπεις ένα αγγελάκι μέσα σε σύννεφα να κρατάει μια βόμβα και λίγο πιο δίπλα να πετάει μια σαΐτα. Μέχρι και ο λόγος για τον οποίο είναι συνδεδεμένα αυτά τα δύο στοιχεία μπορεί να είναι παράλογος. Μετά έρχεται και η λέξη έλεγχος. Ο έλεγχος υπάρχει μόνο στον καμβά και όχι στη σκέψη. Ο καμβάς είναι όμως ένα πλαίσιο στο οποίο ο παραλογισμός μπαίνει σε τάξη. Υπάρχει γεωμετρία μέσα στο έργο, υπάρχει έλεγχος από μένα στο πινέλο και στο χέρι μου. Έτσι διαμορφώνεται ένας ελεγχόμενος παραλογισμός με κανόνες, όρια και χώρο, όσο αντικρουστικό μπορεί να φαίνεται.
A: Τελευταία ερώτηση, πού μπορεί κάποιος να βρει ή να δει τα έργα σου; Έχεις κάνει κι άλλες εκθέσεις εντός κι εκτός Ελλάδος; Φιλοδοξείς σε νέα έκθεση σύντομα;
D: Τα έργα μου προς το παρόν μπορεί κάποιος να τα δει στο instagram (@dusb__) και κάποια στο “work of Gekas” στο Κολωνάκι. Τώρα σχεδιάζω και ένα website που θα μπορεί οποιοσδήποτε να μπει και να δει! Ναι. Έχω κάνει και άλλες εκθέσεις και στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Στην Ελλάδα έκανα την πρώτη ομαδική έκθεση ”looking about” και τώρα την πρώτη ατομική. Στην Αγγλία έχω πάρει μέρος σε δύο εκθέσεις στο Margate (Νότια Αγγλία) μέσω των Crate Studio και Project space. Η αλήθεια είναι ότι ναι, θα ήθελα να κάνω σύντομα κι άλλες εκθέσεις. Οι δύο πιο κοντινοί μου στόχοι είναι να πάρω μέρος σε τρεις εκθέσεις στο Λονδίνο που διοργανώνει το “The Holy Art”. Μετά από θέμα δικής μου και των συνεργατών μου, θα θελα να κάνω μια έκθεση με τον πολύ καλό μου φίλο και φωτογράφο Γιάννη Ανδρουλάκη, στην οποία θα συνδυάζουμε τη φωτογραφία και τους πίνακες με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
A: Σ’ ευχαριστώ πολύ!
