Γράφει ο Αστέριος Φίλης
Μεγάλη η αναστάτωση για ακόμη μια φορά το θέμα της ίδρυσης μη κρατικών Ανώτατων Ιδρυμάτων. Το ζήτημα απασχόλησε αρκετές φορές έντονα την πανεπιστημιακή κοινότητα και κατ’ επέκταση την ελληνική κοινωνία στο πέρασμα των τελευταίων δεκαετιών. Όλες οι φορτισμένες συζητήσεις έχουν ως σημείο αναφοράς τους το άρθρο 16 του Συντάγματος. Δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι, πρόκειται για μία Συνταγματική επιταγή, που όπως κι αν ερμηνευτεί κατά τους τρόπους ερμηνείας του Συντάγματος, επιτάσσει την αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας -του δημοσίου- για την μέριμνα της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη Χώρα.
Η πολιτική εξουσία το τελευταίο διάστημα, συστηματικά δημιουργεί ένα «κλίμα» γενικά κι αφηρημένα για τη δυνατότητα παράκαμψης του άρθρου 16Σ μέσω του άρθρου 28Σ (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί). Σε αυτή την προσπάθεια οικειοποίησης της κοινωνίας στην κανονικοποίηση καταστρατήγησης του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας εμείς οφείλουμε να εκφράσουμε τους προβληματισμούς και την αποστροφή μας, παρότι δεν είμαστε ειδικοί. Είμαστε πολίτες, με στοιχειώδη αυτοσεβασμό και δεν μας επιτρέπεται να μένουμε απαθείς και σιωπηλοί σε τέτοια κορυφαία ζητήματα.
Δε θα εξετάσουμε εδώ την προοπτική της ίδρυσης, ούτε τις παθογένειες και ευκαιρίες των ελληνικών πανεπιστημίων. Εδώ μας απασχολεί το ήθος της πολιτικής εξουσίας και οι συνέπειες των προσεγγίσεών της στην κοινωνία.
Ποιο είναι άραγε το μήνυμα που περνά στην κοινωνία από τους εκλεγμένους εκπροσώπους της, που ορκίζονται στο Σύνταγμα και στην τήρησή του, όταν ψάχνουν και βρίσκουν τα κοινώς λεγόμενα «παραθυράκια» στο νόμο για να υπηρετήσουν την πολιτική τους; Οι ίδιοι άνθρωποι που λαμβάνουν την εντολή να θεσπίζουν τους νόμους της Πολιτείας μας είναι πάλι οι ίδιοι που αναζητούν διεξόδους από όσα έχουν ψηφίσει και ορκιστεί να υπηρετούν.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν αμφισβητεί την κρισιμότητα της μεταρρύθμισης. Ωστόσο, με τον τρόπο που αυτή επιχειρείται, δυστυχώς εντείνει το ανυπέρβλητο και κολοσσιαίο πρόβλημα του ελλείμματος εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς του κράτους. Αυτού του απρόβλεπτου, «τσαλακωμένου», «τραυματισμένου» και λοιπών άλλων επιθέτων που συνοδεύουν την άποψη που κυριαρχεί γι’ αυτό.
Το 2024 είναι η χρονιά, που κατά τα λεγόμενα -δια στόματος Πρωθυπουργού- θα εκκινήσει η διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης κι εκεί κατά τις δηλώσεις που έχουν διατυπωθεί τον τελευταίο χρόνο, υπάρχει διάθεση για μία ευρύτατη Αναθεώρηση. Μέχρι να έρθει η ώρα αυτή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τις ακριβείς διαθέσεις των Βουλευτών και της Κυβέρνησης.
Αναρωτιέμαι όμως, μήπως ήρθε αυτή η στιγμή, που οι πολίτες θα διεκδικήσουμε λόγο και ρόλο σε όσα αφορούν την καθημερινότητα, τη συνθήκη της ζωής μας, το περιβάλλον του Κράτους μας, που θα μας επιτρέπει να ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες και συνθήκες για την ανάπτυξη των ονείρων μας.
Τίποτα δεν βρίσκεται μακρύτερα από τον καθένα μας μέχρι να μας «επισκεφθεί» προσωπικά. Για όσα σήμερα απαξιούμε επειδή, μας προκαλούν αποστροφή, αγανάκτηση, θυμό, κούραση, αδιαφορία, για όλα αυτά είμαστε υπεύθυνοι. Είτε επειδή ενεργούμε παραβλέποντας, είτε επειδή δεν ενεργούμε βλέποντας!
Email: asteriosfilis@gmail.com
