Κανονικά στην Ελλάδα του 2021 δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει τίποτε. Εντούτοις η επικαιρότητα μας επιτρέπει να συναντάμε μια σειρά από κωμικοτραγικά γεγονότα, που λίγο πολύ υπενθυμίζουν πόσο μακριά από το δυτικό πρότυπο βρισκόμαστε. Είναι να γελάει κανείς. Δεν έφτανε η γνωστή εμφάνιση των αρνητών-αντιεμβολιαστών, τώρα το δέντρο απλώνει τις ρίζες του και στην απογραφή. Από την άλλη, κεντρικό και φλέγον ζήτημα αποτελεί η εφαρμογή νέων κανόνων περιορισμού των μη εμβολιασμένων κυρίως σε κλειστούς χώρους. Πόσα να αντέξει αυτή η χώρα πια..
Το δεύτερο θέμα έδειχνε να είναι πιο απλό, δεδομένης της τάσης της κυβέρνησης να επεκτείνει την υποχρεωτικότητα του εμβολίου. Ωστόσο το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι οι αρχές του δύσμοιρου αυτού τόπου υποχωρούν διακριτικά και ταυτόχρονα συστήνουν να κανονισθούν ραντεβού για πρώτη και τρίτη δόση. Οι συστάσεις αυτές δείχνουν μεν ένα πιο διαλλακτικό πρόσωπο από την πλευρά της πολιτείας, εντείνουν όμως στην διαιώνιση των αμφιβολιών των δύσπιστων, δίνουν δε την ευκαιρία σε όσους τρέφονται με τον τρόμο της COVID να πετούν κι άλλα βέλη για υποτιθέμενα τσιπάκια με 5G κοκ. Άλλωστε ποιος θα σπεύσει στη βελόνα αν βλέπει πως δεν είναι δεσμευτικό;
Η δυσπιστία είναι θεμιτή. Η αμφισβήτηση είναι ο δρόμος για τη γνώση. Η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, και η ζέση του κόσμου, ότι το εμβόλιο δεν μας χρειάζεται μεγαλώνει. Φαινόμενα επίδειξης αλλότριων πιστοποιητικών, μη τήρησης των μέτρων, πλήρους αποδιάρθρωσης των επιταγών των νόμιμων περιορισμών είναι αποτέλεσμα της πίεσης του lockdown για ανεμβολίαστους. Οι άνθρωποι αυτοί, οι περισσότεροι που εύλογα αναρωτιούνται “Γιατί να το κάνω, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να χτιστεί η ανοσία;”, ζητούν έναν πειστικό λόγο, από κάποιον επίσημο φορέα, ανάμεσα στην πληθώρα απόψεων που ακούν. Επομένως τους αρμόζει η πολιτεία να τους αγκαλιάσει κι όχι να τους αποκλείσει, να τους νουθετήσει, όχι να τους αποκληρώσει. Τώρα οι υπόλοιποι, που συνειδητά και περίτρανα λένε συνεχώς ΟΧΙ, ωσάν να είναι δεύτερο έπος, αυτοί ρισκάρουν τις ζωές τους, πολύ περισσότερο εκείνες των οικογενειών τους, και δυστυχώς επιβαρύνουν (ίσως κι επίτηδες) τη δημόσια υγεία. Και σε αυτό το σημείο αρχίζει η συζήτηση, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου με τις συνηθισμένες αψιμαχίες.
Ο μαζικός εμβολιασμός των υπαλλήλων του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των θρησκευτικών λειτουργών, θα ήταν η αρχή για της λύση του προβλήματος, ώστε να μην χρεώνονται με αυτοδιαγνωστικούς ελέγχους που κοστίζουν και ταυτόχρονα να προστατευθούν. Ειδικά τα σχολεία και οι δημόσιες υπηρεσίες που βρίθουν από κόσμο. Από την άλλη, το μοντέλο της επίδειξης πιστοποιητικών δείχνει να αποδίδει, αφού όλο και περισσότεροι αποφασίζουν να κλείσουν ραντεβού μέσω του gov.gr ή απλά δεν συμμετέχουν σε δραστηριότητες συλλογικές, βοηθώντας στη μικρότερη διάδοση του ιού.
Παρ’ ότι γνώριμη η εν λόγω διάσταση, δεν παύει να είναι μονίμως επίκαιρη. Αν και θα λέγαμε πως η τρέλα δεν πάει μόνο στα βουνά, διαπιστώνουμε πως κατεβαίνει και στην πόλη, και στη γειτονιά, αλλά επεκτείνεται ραγδαία από γωνιά σε γωνιά ανά την επικράτεια. Η ΕΛΣΤΑΤ έχει γνωστοποιήσει από καιρό πως θα προχωρήσει στην απογραφή πληθυσμού και κτηρίων. Μέχρι κι εκεί βρέθηκαν ουκ ολίγοι να επικαλεστούν πτυχές της ιδεολογίας τους που τους απαγορεύουν να αποκαλύπτουν οποιαδήποτε στοιχεία. Θρησκοληψίες, δεισιδαιμονίες, συνωμοσιολογία. Μέχρι κι εκεί. Απαγορεύουν στο κράτος να αναγνωρίζει την ύπαρξη τους, δηλαδή αρνούνται τον ίδιο τους εαυτό. Μια αδικαιολόγητη αγάπη για να σκάβουν λαγούμια να κρυφτούν από αόρατους εχθρούς που θα φέρουν το τέλος του κόσμου. Την ίδια ώρα που η φετινή διαδικασία έχει τη μορφή αυτοαπογραφής, χωρίς τους κινδύνους που δημιουργούσαν διάφοροι επιτήδειοι στο παρελθόν.
Η ανθρωπότητα χρειάστηκε μερικές χιλιάδες χρόνια για να συγκροτήσει αυτό που αποκαλούμε πολιτισμό, να εξελιχθεί και να οργανωθεί σε κοινότητες με κανόνες και αξίες. Αυτού του είδους τα κακέκτυπα, είθε να είναι ολιγότερα και ασήμαντης εμβέλειας σύντομα, μας δίνουν μια γεύση για το πόσο λάθος οδεύουν τα πράγματα άμα τη παρόδω του καιρού. Αντί να ανθίζουμε μαραζώνουμε, κι αντί να προχωράμε, κινούμαστε ταχύτατα όπισθεν.
Δεν είναι ούτε ο Μεγάλος Αδερφός, ούτε κάποια σκευωρία η απογραφή. Είναι προς το συμφέρον όλων μας να εξαχθούν στατιστικά που αφορούν το δημογραφικό, ειδικά μετά την περασμένη χαοτική δεκαετία με τις τρομερές πληθυσμιακές αλλοιώσεις εξαιτίας της μετανάστευσης τόσο προς τα έσω όσο και προς τα έξω.
Ας μην χάνεται η ελπίς. Υπάρχουν καθημερινά γεγονότα που βαστούν γερά τις Θερμοπύλες της Ελληνικής πραγματικότητας. Πρώτα από όλα, αρχίζει και γίνεται αντιληπτό το θέμα με τις γυναικοκτονίες, τόσο με τα κινήματα που αναδεικνύονται, όσο και με τις συζητήσεις στην επιστήμη. Η αυστηροποίηση των ποινών του Ποινικού Κώδικα σε σειρά εγκλημάτων δείχνει επιτέλους την ευθεία και κατάματαm κρατική αντιμετώπιση των πράξεων που απειλούν τη δημόσια τάξη και κυρίως το άτομο. Η Εκκλησία της Ελλάδος στέκεται ισχυρή και κλείνει την πόρτα στους συνειδητά ασυνείδητους, ανοίγοντας όμως τους κόλπους της έτσι στον άνθρωπο περνώντας το διαχρονικό της μήνυμα για αγάπη για ακόμη μια φορά, συνεργαζόμενη με την πολιτεία και συμμορφούμενη προς τους θεσμούς της. Οι φοιτητές σε όλη τη χώρα ασχολούνται αυτοβούλως με projects και έρευνες που μας απογειώνουν και μας διαφημίζουν στην υφήλιο. Τόσα κι άλλα τόσα, και μακάρι τα θετικά να επισκιάσουν τα αρνητικά!
*Ο Γεώργιος Λάιος είναι τριτοετής φοιτητής της Νομικής Σχολής (ΕΚΠΑ).
