Είναι η πρώτη φορά που γράφω ταινιοκριτική. Ίσως αυτή η λέξη δεν μου αρέσει και τόσο. Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας μεταφέρω, είτε αποτυχημένα είτε πετυχημένα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που η ταινία του Γουούνγκ Καρ Γουάι μου γέννησε βλέποντάς την για δεύτερη φορά (γιατί η πρώτη δεν ήταν αρκετή).
Πλοκή
Η ιστορία ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στο Χονγκ Κονγκ όπου η Λι-Ζεν (Μάγκι Τσενγκ), γραμματέας σε ναυτιλιακή εταιρεία νοικιάζει ένα διαμέρισμα την ίδια ακριβώς μέρα με τον Τσάου (Τόνι Λιούνγκ Τσίου Γουάι), ο οποίος είναι αρχισυντάκτης εφημερίδας. Αμφότεροι είναι παντρεμένοι και οι σύζυγοί τους λείπουν συνεχώς από το σπίτι λόγω της εργασίας τους. Ο Τσάου και η Λι-Ζεν συναντιούνται συχνά μόνοι τους και παρά την έντονη παρουσία των διόλου διακριτικών γειτόνων τους αναπτύσσονται φιλικά αισθήματα μεταξύ τους. Στο πλαίσιο της καθημερινής σχεδόν επαφής τους εκμυστηρεύονται τις υποψίες τους ότι οι σύζυγοί τους είναι ζευγάρι, οι οποίες επιβεβαιώνονται. Η εξέλιξη αυτή τους οδηγεί σε ένα ιδιαίτερο ερωτικό παιχνίδι που κανείς από τους δύο δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι παίζει.
Σκέψεις
Η Ερωτική Επιθυμία είναι μία ωδή στον ανεκπλήρωτο έρωτα. Στον έρωτα που δημιουργείται υπό κάποιες συνθήκες και παρόλες τις προσπάθειες να ξεπεραστούν τα εμπόδια που τον κρατούν πίσω, αυτές αποβαίνουν μάταιες.
Η Ερωτική Επιθυμία είναι όμως και ένας ύμνος στον πλατωνικό έρωτα, στην απόλαυση της παρουσίας ενός ανθρώπου στη ζωή μας χωρίς ατζέντα, η οποία νομοτελειακά φαίνεται ότι οδηγεί σε κάτι παραπάνω. Και γιατί να μην οδηγήσει άλλωστε; Πού είναι το σφάλμα; Αυτό αναρωτιέται κανείς όσο παρακολουθεί την ταινία. Ξεχνά όμως ο ερωτών ότι οι άνθρωποι φέρουν τις ανασφάλειες και τους φόβους, που μία τέτοια εμπειρία όπως η απιστία σε έναν γάμο μπορεί να δημιουργήσει.
Η σκέψη του “Να μην γίνουμε σαν αυτούς” φαίνεται κυρίαρχη στους δύο πρωταγωνιστές, οι οποίοι πασχίζουν να ξεφύγουν από όσα τους προκάλεσε η συμπεριφορά των συζύγων τους. Ταυτόχρονα όμως, αυτή η σκέψη τους εγκλωβίζει σε ένα συναισθηματικό αδιέξοδο το οποίο είναι δύσκολο να διαχειριστούν.
Τέλος
Η Ερωτική Επιθυμία είναι μεγάλο έργο. Κάθε της πλάνο θα μπορούσε να είναι πίνακας ζωγραφικής σε κάποιο μουσείο. Η νοσταλγική μουσική που “ντύνει” αυτά τα πλάνα σε ταξιδεύει σε ξεχασμένα μονοπάτια της μνήμης, τα οποία σε περιμένουν ακόμα να τα εξερευνήσεις. Ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων καθιστούν την Ερωτική Επιθυμία ένα έργο, που δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι μόλις το δεις. Ένα έργο που μιλάει και στην δική σου εμπειρία του ανεκπλήρωτου έρωτα, του κακού timing, της συναισθηματικής κόπωσης, που δεν σε αφήνει να απολαύσεις κάτι νέο.
Η Ερωτική Επιθυμία είναι μεγάλο έργο και θα μπορούσα να γράφω ακόμα πολλά κρατώ όμως την φράση του Τσάου:
“Δεν το σκέφτομαι. Δεν φταίω. Δεν χάνω χρόνο με το ν’ αναρωτιέμαι αν έκανα λάθη. Είναι μικρή η ζωή για κάτι τέτοια. Κάτι πρέπει να αλλάξει”.
Πληροφορίες: IMdB, Cinobo, Wikipedia
