Τα μεγαθήρια της metal έρχονται για πρώτη φορά στη χώρα μας στο γήπεδο της ΑΕΚ πριν περίπου 32 χρόνια. Τιμή εισιτηρίου 1800 δραχμές.
Όσοι την βίωσαν μιλάνε για ανεπανάληπτη εμπειρία στα συναυλιακά χρονικά της Ελλάδας.
Δεν θέλω να δώσουμε βάση τόσο στο ίδιο το γεγονός.
Αντίθετα, θα εστιάσουμε στα παρελκόμενα της συναυλίας και τα πρόσωπα όπως αποτυπώθηκαν ως αντανάκλαση της Ελλάδας των 80s.
Φυσικά οι τότε ρεπόρτερς της εποχής αγνοούσαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους την ύπαρξη μίας τόσο πετυχημένης μπάντας σε ένα τόσο ιδιαίτερο, αντι-mainstream είδος μουσικής.
Ωστόσο, δεν μπορούν να αγνοήσουν το γεγονός, αφού από νωρίς το στάδιο και οι γύρω περιοχές γεμίζουν από κόσμο, κυρίως νέους, που θέλουν να βιώσουν για πρώτη φορά αυτό που τους κάνει να χτυπιούνται μπροστά από τα πικάπ τους.
Το βίντεο που επιλέξαμε εκτός από ένεση νοσταλγίας και καλτίλας, αποτυπώνει και κάποια πιο ενδιαφέροντα πράγματα.
Βλέπουμε πως η ασχετοσύνη και η ανάγκη να πουλήσει η ιστορία, μεταφράζονται σε ό,τι να’ναι ερωτήσεις προς τους παρευρισκόμενους:
Ο δημοσιογράφος χαρακτηριστικά ρωτάει:
-Τι ήρθες να κάνεις σήμερα εδώ;
Για να πάρει την απάντηση:
-Όχι για να δω τα μούτρα σου πάντως.
Στα πρόσωπα των οπαδών εκείνη την ημέρα, αποκρυσταλλώνεται η πεμπτουσία του έλληνα ροκά στα 80s. Οι μουσικές προτιμήσεις του οποίου επεκτείνονται στον τρόπο ζωής του και είναι ο οδηγός του προς την απόλυτη ελευθερία από την οποία θέλει να ορίζονται οι πράξεις του.
Δημ/φος: Τι σημαίνει το heavy metal (για σένα);
Απάντηση: Τι σημαίνει το heavy; Είναι ο τρόπος ζωής μου.
Δημ/φος: Δηλαδή;
Απάντηση: Δηλαδήηη είναι το πείσμα μου, στο κατεστημένο που λέμε.
Ακολουθεί ο τεχνικός υπεύθυνος της διοργανώτριας εταιρίας ο Τζόνη Βάβουρας ο οποίος λέει στην κάμερα “έχω και ένα πολύ ωραίο ενθύμιο από αυτή τη συναυλία, έκανα ράμματα εξαιτίας κάποιου φιλόμουσου” για να δείξει το κεφάλι του χτυπημένο και με επίδεσμο. Ωστόσο, εκμεταλλευόμενος και το βήμα που του δίνεται προσπαθεί να εξηγήσει σε μία κοινωνία που ήταν πάντα αρκετά πίσω και βαθιά συντηρητική πως η μέταλ ή η ροκ δεν είναι το να τα σπας και να είσαι ταραχοποιός, είναι αυτό που σε εκφράζει είτε είσαι 10 είτε 60 χρονών, ένα τατουάζ στο χέρι σου, ίσως κάτι που όσοι δεν ακούνε δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Για να υπογραμμίσουν πως νέοι που ακούνε τέτοιες μουσικές είναι ταραχοποιοί οι δημοσιογράφοι ρωτάνε τους παρευρισκόμενους “Όταν στις συναυλίες γίνονται επεισόδια σε ποιους οφείλονται;“
Οι απαντήσεις είναι διαμάντια.
Ένας απορρημένος κοιτάει στα μάτια την ρεπόρτερ και της απαντάει:”…Στον κόσμο“
Άλλες απαντήσεις: “Στη βία του κράτους”, “Στη τηλεόραση”
Εξίσου ενδιαφέρον εμφανίζουν και οι εκτός τόπου και χρόνου ερωτήσεις προς τα μέλη της μπάντας και ειδικά στον Steve Harris που με τεράστια απορία ακούει την ρεπόρτερ να τον ρωτάει για τη βίαιη μουσική τους και γιατί το heavy metal ταυτίζεται με τη βία από κάποιους.
Παραθέτουμε το βίντεο-διαμάντι για την counter-culture ιστορία της χώρας και σας καλούμε να το παρακολουθήσετε ως ιστορικό κειμήλιο, ως ένα απόσταγμα νοσταλγίας, να δώσετε ιδιαίτερη έμφαση στα πρόσωπα και στην γλώσσα του σώματός τους.
Για λόγους πληρότητας συμπληρώνουμε και με μία συνέντευξη που έδωσε εκείνη τη μέρα σε μία νέα δημοσιογράφο ο Bruce Dickinson. Ευτυχώς για μας, δεν ξεχειλίζει κριντζίλα όπως οι προηγούμενες και οι ερωτήσεις είναι λίγο πιο προσεγμένες και συνειδητοποιημένες ως προς το ποιον έχεις απέναντί σου:
Κρατάω μία φράση τoυ Bruce για τη μουσική και γενικά την σκηνή που αποκαλούμε mainstream: “Σίγουρα όταν ζεις από τη μουσική σου θέλεις να πουλάει, αλλά πρέπει να υπάρχει και ουσία σε όλο αυτό που κάνεις”.
Για το τέλος έχουμε και το κερασάκι στην τούρτα.
Αφού οι Maiden τα έσπασαν στη Ν.Φιλαδέλφεια, γνωρίζοντας τα περίφημα ελληνικά μπουζούκια, ζήτησαν για τη νυχτερινή έξοδό τους να τους πάνε κάπου που θα τα βιώσουν από πρώτο χέρι και με κάθε μεγαλοπρέπεια.
Έτσι βρέθηκαν στο νυχτερινό κέντρο “ΟΝΕΙΡΟ” στην Εθνική όπου τότε εμφανιζόταν ο “άρχοντας” της νύχτας Μανώλης Αγγελόπουλος.
Μία από τις πιο cult φωτογραφίες του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Θυμίζουμε ότι ΕΔΩ μπορείτε να δείτε τη λίστα με τα 20 καλύτερα metal κομμάτια όλων των εποχών όπως τα έχουμε επιλέξει.
