Το Netflix τελευταία έχει προσθέσει νέες ταινίες, κρυμμένους κινηματογραφικούς θησαυρούς που όλοι πρέπει να δουν. Οι προτάσεις μας:
*Το άρθρο δεν περιέχει Spoilers
Ιnvisible Guest – Αόρατος Επισκέπτης (2017)
Ο Αντριάν Ντόρια, ξυπνάει τραυματισμένος δίπλα στο πτώμα της ερωμένης του σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο ενός ξενοχοδείου και κατηγορείται για τον φόνο της. Επιτυχημένος επιχειρηματίας και οικογενειάρχης δεν θέλει όμως να μπλέξει και να καταστρέψει όσα έχτισε. Στην τελευταία της υπόθεση μία κορυφαία δικηγόρος προσπαθεί να ανακαλύψει τι του συνέβη τρεις ώρες πριν εμφανιστεί στον εισαγγελέα. Τίποτα όμως δεν είναι όπως δείχνει…
Αφηγηματική στιβαρότητα, πολλά flashbacks και συνεχείς ανατροπές συνθέτουν το ψηφιδωτό αυτού του Ισπανικού αριστουργήματος. Σε μία εποχή που τα αστυνομικά θρίλερ είναι ίδια – με προβλεπόμενες εξελίξεις – ο Πάουλο έχει την απάντηση. Κινείται γρήγορα, μας αρπάζει αμέσως και μας αφήνει πάλι μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους. Συνδυασμός ποιότητας και εμπορικότητας σε μία ταινία χαμηλού προϋπολογισμού (4 εκατομμύρια). Σίγουρα χρειάζεται δεύτερη (και όχι μόνο) προβολή για παρατήρηση των λεπτομερειών και της εξαιρετικής σημειολογίας.
Mean Streets – Κακόφημοι Δρόμοι (1973)
Νεαροί περιθωριακοί τύποι κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρο τα βάζουν με την τοπική μαφία διεκδικώντας μία θέση στον κόσμο της Νέας Υόρκης.
Η συνοικία “Little Italy” αποτελεί το φόντο της ιστορίας αυτής της πρώιμης σκορσεζικής ταινίας όπου μικροί – στα σκαριά εγκληματίες – κομπιναδόροι προσπαθούν να ανέλθουν κοινωνικά. Ο κύκλος όμως της φτώχειας και του περιορισμού στην γειτονιά είναι – δυστυχώς – φαύλος και τα όνειρα που κάνουν οι ήρωές μας δεν αργούν να έρθουν αντιμέτωπα με την σκληρή πραγματικότητα. Αυτή της κοινωνικής ανισότητας, του ανταγωνισμού και της “ζούγκλας” όπου ο μεγάλος κατασπαράζει τον μικρότερο. Η ταινία πάνω από όλα έχει συναισθηματική αξία γιατί έφερε στο προσκήνιο τον νέο τότε Ρόμπερτ Ντε Νίρο εδραιώνοντας την κινηματογραφική “παρέα” (Σκορσέζε, Ντε Νίρο, Καϊτέλ) που μέχρι σήμερα κάνει – 46 χρόνια μετά – γκανγκστερικές ταινίες (Ιρλανδός, 2019).
Psycho – Ψυχώ (1960)
Μία νεαρή κοπέλα κλέβει 40.000 δολάρια από την δουλειά της για να ζήσει με τον εραστή που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Σ’ ένα απομονωμένο μοτέλ που σταματάει το βράδυ όμως έρχεται αντιμέτωπη με έναν ψυχοπαθή δολοφόνο.
Ο “άρχοντας του σασπένς” Χίτσκοκ υπογράφει ίσως την καλύτερη ταινία του στο απόγειο της κινηματογραφικής του καριέρας. Πραγματικός τρόμος, χωρίς εφέ, ωμή βία και φώτα που τρεμοπαίζουν. Αντίθετα στήνει θρυλικές σκηνές και ένα από τα καλύτερα plot twists όλων των εποχών. Ούτε όμως αυτή η ταινία του χάρισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας στον κατά κοινή ομολογία αδικημένο από την Ακαδημία δημιουργό.
Α Walk Among the Tombstones – Το Μονοπάτι του Θανάτου (2014)
Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Ματ Σκάντερ αναλαμβάνει να βρει τους δολοφόνους της συζύγου ενός εμπόρου ναρκωτικών σε μία περιπέτεια που ξεδιπλώνεται με επικίνδυνο τρόπο.
Για τους λάτρεις του Λίαμ Νίσον και της δράσης αυτή η ταινία είναι ό,τι πρέπει. Είναι όσο καλή της επιτρέπει το είδος της να είναι και όσο λιγότερο κλισέ η ίδια μπορεί. Η τρομακτική αυτή εμπειρία επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις για τον θεατή. Ο Νίσον στον κλασικό πλέον ρόλο του (χωρίς οικογένεια, αλκοολικός, προβληματικός, έξυπνος και έμπειρος στη δουλειά του – θα λέγαμε καταραμένος) ερμηνεύει την πιο σοβαρή αστυνομική, βίαιη και αγωνιώδη ταινία χολιγουντιανού κλισέ χωρίς όμως να βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του.
The Naked Gun – Τρελές Σφαίρες (1988)
Ένας αστυνομικός αναλαμβάνει να εξαρθρώσει μια ομάδα τρομοκρατών, που σκοπεύει να δολοφονήσει τη Βασίλισσα της Αγγλίας.
Ο Λέσλι Νίλσεν προσφέρει άφθονο γέλιο σε αυτή την μικρής διάρκειας ταινία, με καλο-δουλεμένα αστεία, αμέτρητες γκάφες τις πιο λάθος στιγμές και κωμικοτραγικές υπερβολές. Το sequel της (που είναι εξίσου καλό) βρίσκεται επίσης στο Netflix.
Πηγή φωτογραφιών: www.imdb.com
