Οκτώ ακτιβιστές κατά του πολέμου στο Βιετνάμ δικάζονται το 1969 κατηγορούμενοι για συνωμοσία κατά των ΗΠΑ, υποκίνηση βίαιων διαδηλώσεων και αιματηρών συγκρούσεων με την αστυνομία κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του Δημοκρατικού Κόμματος.

Μια ιστορική στιγμή της σύγχρονης Αμερικανικής Ιστορίας μετατρέπεται στα χέρια του Σόρκιν σε κοινωνικοπολιτική πραγματεία. Έξι οσκαρικές υποψηφιότητες και Χρυσή Σφαίρα Σεναρίου για ένα δικαστικό δράμα κλιμακωτής έντασης ενός ευφυούς και συνάμα αμετροεπούς δημιουργού που δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα χολιγουντιανά δεσμά.

Το 1968 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Αμερική (δολοφονία Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ρόμπερτ Κέννεντυ, μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις, εκλογική αναμέτρηση Νοεμβρίου). Χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στο δρόμο για να διαδηλώσουν ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα. Η ανυπάκουη γενιά της αμφισβήτησης ζητά ειρήνη, αυτονομία και χειραφέτηση. Έρχεται όμως αντιμέτωπη με την αστυνομική βία κατά της διάρκεια μιας ειρηνικής συγκέντρωσης που μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Ένα χρόνο αργότερα οι 7 διοργανωτές της συγκέντρωσης – επί προεδρίας Νίξον – οδηγούνται σε μια δίκη παρωδία, όπως χαρακτηρίστηκε, όπου πρέπει να αντιμετωπίσουν ένα εχθρικό πολιτικό σύστημα, εκπρόσωπος του οποίου (τυπικά) είναι ο συντηρητικός και προκατειλημμένος δικαστής Τζούλιους Χόφμαν.

Ο έμπειρος σεναριογράφος Άαρον Σόρκιν (Steve Jobs, The Social Network, A Few Good Men) στη δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα (μετά το Molly’s Game) καταπιάνεται με ένα δραματικό θρίλερ πολιτικών διαστάσεων. Αντλώντας έμπνευση από τα αληθινά περιστατικά, τα οποία και αναπαριστά πιστά, στήνει μία αφιλόξενη δικαστική αίθουσα εντός και εκτός της οποία ξεδιπλώνεται η αγωνιώδης του αφήγηση. Μία αφήγηση που ντύνει με εμβόλιμα αρχειακά πλάνα και γλαφυρό χιούμορ. Η ταχεία ωστόσο παρουσίαση των γεγονότων, των χαρακτήρων και των κατηγοριών τους θα προκαλέσουν σύγχυση, στην αρχή τουλάχιστον, σ’ έναν μη-Αμερικάνο ή κάποιον που δεν γνωρίζει την ιστορία. Γι’ αυτό βέβαια «ευθύνεται» και το δυναμικό μοντάζ το οποίο αποτελεί φαβορί για τα φετινά βραβεία Όσκαρ.

Ο σκηνοθέτης Άαρον Σόρκιν (αριστερά) συνομιλεί με τον Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ, δεύτερη φορά υποψήφιο για το βραβείο Όσκαρ (δεξιά)

Ο Σόρκιν μιλά για μία περίοδο πόλωσης όπου παθιασμένοι άνθρωποι με πολιτικά και όχι μόνο ιδεώδη αποφάσισαν να επαναστατήσουν και με επαινετή τόλμη να αντισταθούν στο καθεστώς και να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Θέτει προβληματισμούς για το αν το σύστημα δικαιοσύνης είναι τυφλό, τους θεσμούς, τη Δημοκρατία, την ισονομία σε μία «δίκη ιδεών» όπου παραβιάσθηκαν τα δικαιώματα των κατηγορουμένων.

*2020, Διάρκεια 129’

*Διατίθεται στο Netflix

Δείτε το trailer της ταινίας

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ