Αγαπημένε μου Kobe,
Δεν έχω κλάψει ποτέ για κάποιον, τον οποίον δεν γνώριζα προσωπικά. Χθες το βράδυ συνέβη για πρώτη φορά. Και δεν θα μπορούσε να μην είχε συμβεί. Πήρες από το χέρι εμένα και μία ολόκληρη γενιά και μας έμαθες το τόπι. Όλοι θέλαμε να γίνουμε σαν εσένα, να σουτάρουμε σαν εσένα, να φοράμε τα ίδια παπούτσια που φόραγες εσύ, να γίνουμε νικητές και θρύλοι όπως έγινες.
Προσπαθούσα να σκεφτώ τι είναι αυτό που με έκανε να ταυτιστώ πιο πολύ μαζί σου και γιατί με βοήθησες τόσες φορές όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά και γενικά στη ζωή μου. Η απάντηση μού ήρθε γρήγορα. Βλέπεις, παρότι ήσουν φοβερός αθλητής δεν σε έκαναν μεγάλο τα αθλητικά σου προσόντα, αλλά η σκληρή σου δουλειά και η εμμονή σου να πετύχεις.
Είναι αμέτρητες οι ιστορίες, που όλοι μας έχουμε ακούσει για το πόσο σκληρά δούλευες για να γίνεις ο καλύτερος και τα κατάφερες. Αυτή η στάση ζωής δεν γίνεται να μην επηρεάσει τον νεαρό μου εαυτό. Έδωσες το δικαίωμα να ονειρεύονται άνθρωποι, ότι μέσω της αφοσίωσης σε αυτό που αγαπάς, μπορείς να γίνεις σπουδαίος.
Μας έδειξες τι πάει να πει αυτό που η μετάφρασή του στα ελληνικά παίρνει αρνητική χροιά: Ultimate Competitor. Όχι μόνο κέρδιζες τους αντιπάλους σου, αλλά το έκανες με έναν τρόπο, που δεν μπορούσαν να αντιδράσουν. Σαν το Black Mamba, που δεν έγινε τυχαία το παρατσούκλι σου. Ήσουν ο ηγέτης, που η ομάδα ήθελε να πάρει την κρίσιμη επίθεση και δεν σε ενδιέφερε αν ήσουν αποτελεσματικός -που τις περισσότερες φορές ήσουν- γιατί οι μεγάλοι αρχηγοί, οι μεγάλοι άντρες παίρνουν την ευθύνη. Κι εσύ ήσουν και τα δύο.
Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός μαζί σου. Με έχεις συντροφέψει σε όλες τις στιγμές, που έπρεπε να ξεπεράσω τον εαυτό για να πετύχω κάτι. Σκεφτόμουν ότι εσύ θα συνέχιζες γιατί έτσι κάνουν οι νικητές για να γίνουν οι καλύτεροι.
Κι εσύ ήσουν για μένα.
Αν η τυπική ενηλικίωση γίνεται στα 18, χθες για μένα έγινε η ουσιαστική. Σαν να μου είπε η ζωή ότι μεγάλωσες απότομα. Το έκανε βέβαια με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Χθες ένιωσα ένα κομμάτι από μένα να το κόβουν και τον ήρωα των παιδικών μου χρόνων να μην είναι εκεί για να μου δείξει τον δρόμο, όπως έκανες πάντα.
Όμως δεν θα ήθελες να μεμψιμοιρήσω περαιτέρω, δεν ήταν του χαρακτήρα σου.
Γι’ αυτό το μόνο που θα πω είναι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όσα έκανες για μένα και θα σε θυμάμαι για πάντα ΑΓΩΝΙΣΤΗ, ΘΡΥΛΟ, ΝΙΚΗΤΗ.
Με αγάπη,
Ένα παιδί που το έσπρωξες να μάθει να σκάει το τόπι
Υ.Γ. : Δεν θα μπορούσα να σε αποχαιρετήσω χωρίς να νοσταλγήσω κάποιες από τις καλύτερες στιγμές σου:
Η φορά που έβαλες 81 πόντους σε ένα ματς
Όταν έκανες τους New Yorkers να φωνάξουν ρυθμικά για σένα ”M-V-P”
Όταν έδειξες στον LeBron ότι έχει να μάθει ακόμα
Τι να πούμε
Όταν σήκωσες το 5ο στους καλύτερους τελικούς που έχω δει
Όταν μαζί με τον Shaq δώσατε την καλύτερη συνέντευξη που έχει γίνει
Όταν πήρες Oscar
Όταν έμεινες στην αιωνιότητα
