Ένας συνταξιούχος μηχανικός, ο Άντονι, που πάσχει από γεροντική άνοια αρνείται την βοήθεια της κόρης του Αν. Όταν αυτή του δηλώνει ότι σκοπεύει να μετακομίσει στο Παρίσι εκείνος δεν δέχεται να αφήσει το διαμέρισμά του στο Λονδίνο.
Στο κινηματογραφικό του ξεκίνημα ο Φλοριάν Ζέλερ, μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη δικό του θεατρικό έργο, πραγματεύεται με αγνότητα και ανθρωπιά τα γηρατειά καταφέρνοντας να αποσπάσει έξι οσκαρικές υποψηφιότητες. Ο ανεπιτήδευτος Άντονι Χόπκινς κλέβει την παράσταση με μια ειλικρινή ερμηνεία αποφεύγοντας τους έντεχνους συναισθηματισμούς.
Δείτε εδώ σε ποιες αίθουσες παίζεται η ταινία
Ο Άντονι (Άντονι Χόπκινς) έχοντας αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται βοήθεια απορρίπτει κάθε πρόταση της κόρης του Αν (Ολίβια Κόλμαν) για να προσλάβουν μια νοσοκόμα να τον προσέχει. Γίνεται αντιληπτό από την αρχή κιόλας ότι ο Άντονι με συχνά φωτεινά διαλείμματα ισορροπεί κάπου ανάμεσα στην πραγματικότητα και την άνοια. Μια θυμάται μια όχι. Όλα ξεκινούν κάθε φορά που ισχυρίζεται ότι έχει χάσει το ρολόι του – κάνοντας μάλιστα παράπονα στην Αν ότι του το έκλεψε η προηγούμενη νοσοκόμα – ενώ πάντα βρίσκεται σε μια κρυψώνα στο δωμάτιό του. Από σκηνή σε σκηνή η αφήγηση μας μπερδεύει, με τον Άντονι να μην αναγνωρίζει (ούτε και εμείς) αν βρίσκεται στο δικό του διαμέρισμα ή στης κόρης του. Η ανακοίνωση της Αν ότι θα μετακομίσει στο Παρίσι με το σύζυγό της (ενώ πριν από λίγο μάθαμε ότι έχουν χωρίσει χρόνια και ύστερα τον βλέπουμε στο σαλόνι), οι πολλαπλοί ρόλοι του Μαρκ Γκάτις και η διαρκώς εναλλασσόμενη θεώρηση του πρωταγωνιστή για τα πράγματα είναι κάποια εναπομείναντα κομμάτια της μνήμης του που προσπαθούν να συνθέσουν το παζλ της πραγματικότητάς του. Ενόσω η Αν προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση, ο Άντονι χάνει τον έλεγχο όλο και περισσότερο και οδηγείται στη πλήρη σύγχυση. Ανήμπορη πια μπροστά στο μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης, παρακολουθεί αμήχανα την κατάπτωση του πατέρα της προσπαθώντας να διατηρήσει ζωντανή τη σχέση τους, ένα αμάλγαμα τρυφερότητας και επιθετικών ξεσπασμάτων.
Ο Γάλλος δημιουργός παρότι μένει πιστός στη θεατρική του κουλτούρα, στήνοντας την ταινία ως επί το πλείστον σε μια μόνο τοποθεσία μας επιτρέπει να ταξιδέψουμε μαζί με τον Άντονι και εκτός του διαμερίσματος του. Μέσα σε ένα χάος σκέψεων, φαντασιώσεων και αναμνήσεων του πρωταγωνιστή, ο σκηνοθέτης αποδεικνύει την αφηγηματική του επιδεξιότητα (με τη βοήθεια του δημιουργικού μοντάζ του Γιώργου Λαμπρινού, υποψηφίου για το Όσκαρ) την οποία συνδυάζει ευφυώς με το κεντρικό θέμα που δεν είναι άλλο παρά η γεροντική άνοια. Καταδεικνύει τη σκληρή δοκιμασία του Άντονι χωρίς ωραιοποίηση και περιστροφές. Ταυτόχρονα αποφεύγει τις υπερβολες και δεν εκβιάζει συγκινησιακά το κοινό. Ο σκηνοθέτης αφήνεται πάνω στον έξοχο Άντονι Χόπκινς (Η Σιωπή των Αμνών, Ο Άνθρωπος Ελέφαντας, Οι Δύο Πάπες, Νίξον) και δικαιώνεται από τον ρεαλιστικό παλμό της μεστής ερμηνείας του.
Δείτε το trailer της ταινίας:
Photos – otakukart.com, allocine.fr, www.imdb.com
