Μία συνέντευξη που μαρτυρά την λεπτή γραμμή μεταξύ ιδιοφυίας και σχιζοφρένιας.
Ίσως μία απόδειξη ότι ο θρυλικός ζωγράφος ήταν ένα “τρολ” δίχως όρια.
Δημ/φος: Πώς νιώθετε που είστε ο πιο διάσημος ζωγράφος στον πλανήτη;
Νταλί: Δεν ξέρω αν είμαι ο πιο διάσημος ζωγράφος στον πλανήτη γιατί πολλοί άνθρωποι που μου ζητάνε αυτόγραφο στον δρόμο δεν ξέρουν αν είμαι ζωγράφος, τραγουδιστής, ηθοποιός, τρελός ή συγγραφέας. Δεν ξέρουν τι είμαι.
Δημ/φος: Τι πιστεύετε ότι έχετε συνεισφέρει στην Τέχνη;
Νταλί: Στην Τέχνη τίποτα, απολύτως τίποτα. Γιατί όπως έλεγα πάντα, είμαι ένας πολύ κακός ζωγράφος. Είμαι πολύ έξυπνος για να είμαι καλός ζωγράφος. Για να είσαι καλός ζωγράφος πρέπει να είσαι λίγο ηλίθιος, με εξαίρεση τον Βελάσκεζ που ήταν ιδιοφυία και του οποίου το ταλέντο ξεπερνά την τέχνη της ζωγραφικής. Χρωστάω τα πάντα στην ζωή. Όταν ο Νταλί θα ζωγραφίσει έναν πίνακα ισάξιο του Βελάσκεζ, του Βερμεέρ ή του Ραφαέλ ή ένα αριστούργημα σαν του Μότσαρτ, θα πεθάνει την επόμενη εβδομάδα. Συνεπώς, προτιμώ να ζωγραφίζω άσχημα και να ζήσω περισσότερο.
Τη συνέντευξη συμπληρώνει ένα σουρρεαλιστικό art-performance.
