Είδαμε την πολυσυζητημένη κορεατική παραγωγή σε σκηνοθεσία του Bong Joon Ho που “κατέκτησε” τις Κάννες αποσπώντας τον Χρυσό Φοίνικα, σε μία από τις δικαιότερες βραβεύσεις στην ιστορία του θεσμού
*Το άρθρο ΔΕΝ περιέχει spoilers
Κάποιες ταινίες διχάζουν κριτικούς και κοινό. Άλλες πάλι όχι, καθώς η ποιότητα και αξία τους είναι αδιαμφισβήτητη τόσο για τους σινεφίλ όσο και για τους όχι. Ο Λόγος για το “Παράσιτο” την ταινία που έφτασε στο νούμερο 46# των καλύτερων ταινίων όλων των εποχών σύμφωνα με το IMDb.
Η ταινία παρακολουθεί τον Ki-taek και την τετραμελή άπορη οικογένειά του στον αγώνα τους να διαφύγουν από την ακραία βιοπάλη και την παγίδευσή τους στα κατώτερα στρώματα της νοτιοκορεατικής κοινωνίας. Στο πλαίσιο αυτό και αρχικά τυχαία οι ζωές τους εμπλέκονται με αυτές των εύπορων Park οι οποίοι απολαμβάνουν μια εκ διαμέτρου πλουσιοπάροχη ζωή στο υπερπολυτελές σπίτι ενός πρώην καταξιωμένου αρχιτέκτονα.
Η σκηνοθεσία του έργου είναι αριστουργηματική και κρατάει τον θεατή σε συνεχή εγρήγορση και ένταση ,ενώ παράλληλα δεν πέφτει ουδεμία στιγμή στην παγίδα της προβλεψιμότητας καθώς οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη. Το μοτίβο αυτό συμπληρώνεται από την εξαιρετική φωτογραφία, αλλά κυρίως μουσική της ταινίας η οποία συμβάλλει στο να μεταφερθούν στον θεατή έντονα εναλλασσόμενα συναισθήματα.
Κατά την άποψη μου στην ταινία δεν παρουσιάζεται μία μικρογραφία ενός ταξικού πολέμου που τα δύο στρατόπεδα έχουν σαφώς κατανοήσει τους σκοπούς τους. Αντίθετα, προβάλεται η διάχυτη σύγχηση τόσο τις εργατικής τάξης όσο και της λεγόμενης μεγαλοαστικής. Συγκεκριμένα, βλέπουμε μία κατώτερη κοινωνική “κάστα” όπου αρνείται να προβεί σε ιεράρχηση των προτεραιοτήτων της ώστε να βελτιώσει την κατάσταση προς ώφελός της. Αντ’αυτού αναλώνεται σε δευτερεύοντα ζητήματα όπως η μανειώδης χρήση του κινητού, η πίστη σε υπερφυσικές προκαταλήψεις (πχ. η πέτρα) είτε ,όπως προβάλλεται από την τηλεόραση, ένας εξωγενής υποτιθέμενος εχθρός όπως ο ηγέτης της Β.Κορέας.
Παράλληλα, η αδυναμία συγκρότησης ταξικής συνείδησης γίνεται εμφανής και μέσω της αριβιστικής κόντρας μεταξύ μελών της εργατικής τάξης για τα οποία λέξεις όπως αλληλεγγύη και συνεργατικότητα είναι άγνωστες και αυτές οι έννοιες θυσιάζονται σε μία προσπάθεια επιβίωσης όπου ο καθένας κοιτάει το πρόσκαιρο συμφέρον του αδυνατώντας να αναλογιστεί την μεγάλη εικόνα. Ενώ όλοι ζουν στα δικά τους ίδια αλλά διαφορετικά υπόγεια δεν προσπαθούν για ένα κοινό καλύτερο μέλλον αλλά για το πώς με πιο αποτελεσματικό τρόπο ο ένας θα κατατροπώσει τον άλλον για να “βγει” και η επόμενη μέρα.Μέσω της παρουσίασης των χαρακτήρων της αστικής τάξης ο σκηνοθέτης επιλέγει να μην αφήσει άθικτο το ζήτημα της δικής τους “κατρακύλας”. Ζώντας στην “φούσκα” τους ασχολούνται με επουσιώδη ζητήματα της καθημερινότητάς τους, γίνοναι ευκολόπιστοι και αδυνατούν να ενδοσκοπήσουν στις κοινωνικές ανισότητες και στα προβλήματα όσων “χρησιμοποιούν το μετρό και μυρίζουν άσχημα”.
Εκτός από πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, στο έργο στηλιτεύονται και θέματα που έχουν να κάνουν με τα αιώνια ενδότερα πάθη του ανθρώπου. Στο επίκεντρο όλων ο εθισμός που πρέπει να ικανοποιηθεί με κάθε κόστος ακόμα και αν γύρω σου όλα τα υπόλοιπα καταρρέουν. Επιπλέον, το αίσθημα αυτοσυντήρησης και επιβίωσης του ανθρώπου που το φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τα ζωώδη του ένστικτα.
Η επιτυχία της ταινίας κατ’εμέ έγκειται στο ό,τι δεν υπαγορεύει στον θεατή τα μηνύματα που θέλει να περάσει ώστε να τα δεχτεί άρρητα. Αντίθετα, παρουσιάζει τα φαινόμενα και δίνει τη δυνατότητα στον παρατηρητή να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα και να προβληματιστεί από τις σκηνές που βλέπει. Άλλωστε ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο, όπως αυτή η ταινία, δέχεται πολλών ερμηνειών και δεν υπάρχει λάθος ή σωστό στην ανάλυση της, ο καθένας ανάλογα με την πραγματικότητά του το βιώνει διαφορετικά.Ερμηνείες που ξεχωρίζουν είναι αυτές του Kang-ho Song ως Kim Ki-taek (πατέρας της φτωχής οικογένειας) και της Yeo-jeong Jo ως Park Yeon-kyo που υποδύεται την μεγαλοαστή μητέρα.
Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, σας παροτρύνουμε η επόμενη ταινία που θα επιλέξετε να δείτε στο cinema να είναι το αριστούργημα με τίτλο : Gisaengchung (Παράσιτο)
