Ένας μοναχικός βετεράνος του Βιετνάμ, ο Τράβις, εργάζεται τα βράδια ως ταξιτζής στη Νέα Υόρκη. Μετά από μια αποτυχημένη, σύντομης διάρκειας, σχέση με μια διανοούμενη αποφασίζει να σώσει μια ανήλικη πόρνη βλέποντας την κοινωνία να καταρρέει.
Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες για τον σκορτσεζικό κοινωνικό στοχασμό πάνω στη μοναξιά της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, την κατάπτωση των ηθικών αξιών και την άνθιση της βίας σε μια σκληρή – μεταβατική – Αμερική της δεκαετίας του 70. Επίκαιρο και αυθεντικό αστικό γουέστερν.
Μετά τους «Κακόφημους Δρόμους» (1973) ο Σκορτσέζε επανήλθε με μια νέα περιπέτεια στους δρόμους της Νέας Υόρκης με πρωταγωνιστή και πάλι τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Αυτή τη φορά ως επιβάτες του ταξί παρακολουθούμε τη ρουτίνα του ήρωα, τους ανθρώπους με τους οποίους έρχεται σε επαφή, τι βλέπει κάθε μέρα και νύχτα που δουλεύει ασταμάτητα καθώς πάσχει από αϋπνίες. Πίσω από το τιμόνι του παρακολουθεί τι συμβαίνει σε αυτή την πόλη. Βρωμιά, διαφθορά, ναρκωτικά, πορνεία, εγκληματικότητα. Εχθρός του η μοναξιά, η ανωνυμία του και η αδυναμία του να ενταχθεί στην κοινωνία. Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης δίνει μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες, στα βλέμματα, στις σιωπές, στους συναδέλφους του Τράβις και τις ανούσιες συζητήσεις τους.
Ο Μάρτιν Σκορτσέζε, ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, παρότι πραγματεύεται θέματα με εγκληματικότητα, βία, διαφθορά, συμφέροντα, πάντοτε προσθέτει την πινελιά των προσωπικών του αναζητήσεων για το θείο με διάφορους συμβολισμούς (η κάμερα που κρέμεται από το ταβάνι και παρακολουθεί – god’s eye view shot – η διάκριση ανάμεσα στις έννοιες του καλού και του κακού, ο ήρωας που, θέλοντας να αποκαταστήσει το σωστό και το ηθικό, συμπεριφέρεται σαν να ήταν ο Μεσσίας).
Η μαγεία ωστόσο της ταινίας βρίσκεται πίσω από το εξαιρετικό σενάριο που υπογράφει ο Πολ Σρέιντερ. Αντλώντας έμπνευση από προσωπική του περίοδο κατάθλιψης, το μυθιστόρημα «Σημειώσεις από το Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι και την πραγματική ιστορία του Άρθουρ Μπρέμερ – που πυροβόλησε τον υποψήφιο για τις Προεδρικές Εκλογές του 1972 στις Ηνωμένες Πολιτείες Τζορτζ Γουάλας – ο Σρέιντερ παραδίδει μαθήματα για το πώς χτίζεται ένας χαρακτήρας και πώς σταδιακά, από ένας άγνωστος ταξιτζής, μετατρέπεται σε έναν εκδικητή τον οποίο έχει κερδίσει η μοναξιά του.
Σε μια ζωή που πέρασε απαρατήρητος, ο Τράβις συσσώρευσε ψυχικά τραύματα και όντας συναισθηματικά κενός έψαχνε ευκαιρία να κάνει κάτι τολμηρό και δυναμικό για να φανεί. Μια πράξη με την οποία κάποιος θα τον πρόσεχε. Όποια προσπάθειά του για φυσιολογική ένταξη στο κοινωνικό σύνολο ήταν ατελέσφορη. Η έλλειψη ενδιαφερόντων και η άγνοια βασικών κανόνων συμπεριφοράς τον ωθούσαν στο να απομακρύνει οποιονδήποτε τον πλησίαζε (η πρώτη συνάντηση με τη διανοούμενη Μπέτσι έγινε σε σινεμά ακατάλληλων ταινιών).
Η μοναχική περιπλάνησή του, λοιπόν, στους βρώμικους δρόμους της Νέας Υόρκης συνεχίζεται. Και όσο συνεχίζεται άλλο τόσο περισσότερο οδηγείται στην τρέλα. Μπορεί να διαχωρίζει το καλό από το κακό, τι είναι σωστό και τι λάθος στην κοινωνία. Η ανάγκη του να αποκαταστήσει την ηθική τάξη αρχίζει να φουντώνει μέσα του. Η ανασφάλεια, οι φοβίες και η επιθυμία του να βρει τη λύτρωση τον οδηγούν στο συμπέρασμα πως αυτή θα έρθει μόνο εάν τιμωρηθεί κάποιος που αποτελεί μέρος του σάπιου συστήματος που τον περιβάλλει. Έτσι, ως αυτόκλητος εκδικητής, αποφασίζει να απονείμει δικαιοσύνη μόνος του όταν γνωρίζει μια δωδεκάχρονη πόρνη. Και αυτό γιατί εκείνη αντιπροσωπεύει την αθωότητα και την παιδικότητα τα οποία κινδυνεύουν στη ζοφερή κοινωνική πραγματικότητα.
Πηγή φωτογραφιών: www.imdb.com, www.pinterest.com
