Μία πολύ δύσκολη χρονιά φτάνει στο τέλος της. Είναι βέβαιο πως το 2020 άλλαξε τον τρόπο ζωής, τη διασκέδασή μας και τους κανόνες γύρω απ’ αυτήν. Το σινεμά και όλη η κινηματογραφική βιομηχανία δε θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστα. Νέες προτάσεις, ιδέες και εναλλακτικές οδοί βρέθηκαν για να αντιμετωπιστεί το κλείσιμο των αιθουσών σε όλο τον κόσμο.
Η ίσως απρόσμενη εξέλιξη των πραγμάτων, μας βρίσκει στις αρχές του 2021 να μην έχουμε αντιμετωπίσει οριστικά τον COVID-19, είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή πολλών κινηματογραφικών κυκλοφοριών: ταινίες όπως το West Side Story, το νέο μιούζικαλ του Steven Spielberg, το Mission Impossible, το Matrix 4 καθώς και το ταλαιπωρημένο με πολλαπλές αναβολές No Time to Die να έχουν μετατεθεί από τον φετινό Νοέμβριο – Δεκέμβριο για τον επόμενο.
Με κλειστές αίθουσες για αρκετούς μήνες γεννήθηκε η ανάγκη για νέους τρόπους προσέλκυσης του κοινού. Το 2020 λοιπόν ενισχύθηκε κατά πολύ η θέαση ταινιών στο σπίτι. Η παγκόσμια αυτή αλλαγή ανάγκασε δημιουργούς, παραγωγούς, διοργανωτές φεστιβάλ να κινηθούν ταχύτατα και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Πολλές πλατφόρμες (Netflix, Disney Plus, Cinobo) γέμισαν ταινίες και σειρές, έγιναν on demand προβολές ταινιών, πολλά φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν διαδικτυακά.
Φέτος δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν πολλές ταινίες γιατί οι περισσότερες δεν προβλήθηκαν ποτέ, δεν διανεμήθηκαν αλλά ούτε διατέθηκαν διαδικτυακά (γιατί η παραπάνω ιδέα βρίσκει πολλούς σκηνοθέτες – υπέρμαχους της κινηματογραφικής εμπειρίας και της μεγάλης οθόνης – αντίθετους). Μία ταινία που ξεχώρισε αν και μπέρδεψε το κοινό και γι’ αυτό ίσως το δίχασε ήταν η περιπέτεια Tenet. Ο Christopher Nolan επέμενε να κυκλοφορήσει παρά τη δύσκολη χρονιά και θεωρώ πως δικαιώθηκε. Ο κόσμος δε φοβήθηκε να τη δει – η ταινία έκανε στην Ελλάδα πάνω από 100 χιλιάδες εισιτήρια και οι παγκόσμιες εισπράξεις ξεπέρασαν τα 360 εκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο άλλες ταινίες (όπως το Nomadland) πήραν σειρά για τη νέα χρονιά.
Το 2020 βέβαια στιγματίστηκε και από την απώλεια πολλών ανθρώπων. Ο τεράστιος συνθέτης και ενορχηστρωτής Ennio Morricone άφησε την τελευταία του πνοή τον Ιούλιο. Τον γνωρίζαμε κυρίως από τα spaghetti western και το Hateful Eight του Tarantino για το οποίο τιμήθηκε με όσκαρ ενώ στην καριέρα του έντυσε ταινίες με πάνω από 500 soundtracks. Δύο τεράστιες απώλειες της χρονιάς αυτής ήταν φυσικά ο καλαθοσφαιριστής Kobe Bryant, βραβευμένος με όσκαρ για την καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους και ο πολλά υποσχόμενος Chadwick Boseman που έχασε την μάχη με τον καρκίνο τον Αύγουστο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Sean Connery, τον θρυλικό πάνω απ’ όλα James Bond καθώς και τον Kirk Douglas που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 103 ετών, ηθοποιοί μιας κινηματογραφικής βιομηχανίας και μιας εποχής που έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί.
Η χρονιά ξεκίνησε βέβαια δυναμικά με την μεγάλη οσκαρική ανατροπή. Ενώ το τεχνικά άψογο 1917 του Sam Mendes ήταν το μεγάλο φαβορί, τα Παράσιτα του Bong Joon Ho έκαναν την διαφορά. Μία χρονιά σταθμός στην ιστορία των Βραβείων της Ακαδημίας έδωσε για πρώτη φορά – στην 92 ετών ιστορία της – το όσκαρ καλύτερης ταινίας της χρονιάς σε μία μη αγγλόφωνη ταινία. Πλέον όλες οι ανεξάρτητες παραγωγές και κινηματογραφικές βιομηχανίες έχουν δικαίωμα στο οσκαρικό όνειρο και σίγουρα έγινε ένα μεγάλο βήμα προς το “άνοιγμα” και σε άλλες ταινίες.
Πηγές φωτογραφιών: www.imdb.com
