Άννυ Σπηλιώτη (Α): Καλησπέρα κ. Μαρούδα, χαίρομαι πολύ που σήμερα, λίγες μέρες πριν την έκθεση «Ένσαρκη Εικόνα» μας φιλοξενείτε στο ατελιέ σας. Είναι ένας χώρος εξόχως φωτισμένος από τα παράθυρα κι ακόμη περισσότερο από τα έργα, τα οποία πρωταγωνιστούν στο χώρο. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το πώς προέκυψε αυτός ο τίτλος, τι είναι μια ένσαρκη εικόνα για εσάς;
Καλλιρόη Μαρούδα (Κ): Πρώτα από όλα σας ευχαριστώ εγώ και είναι τιμή μου που παρευρίσκεστε στο εργαστήριό μου και θα μιλήσουμε για τη δουλειά μου. Ο τίτλος της έκθεσης είναι ο τίτλος που εμπνεύστηκε ο επιμελητής της έκθεσης, Γιώργος Μυλωνάς κι όταν μου τον ανακοίνωσε χάρηκα πάρα πολύ, γιατί ένιωσα οτι ήταν πάρα πολύ εύστοχος σε σχέση με τη δουλειά μου.
Α: Πράγματι, με μια γρήγορη ματιά στο χώρο καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για γυμνές υπάρξεις, κατ’ αποκλειστικότητα γυναικείες. Θα ήθελα να σταθούμε σε αυτό. Γιατί μόνο γυναίκες;
Κ: Δεν σκέφτηκα ποτέ να ζωγραφίσω άντρα , θα ήταν και λίγο δύσκολο για μένα αν και είναι στα υπόψιν μου. Προς το παρόν ασχολήθηκα με τις γυναίκες. Είναι οικείες γυναίκες του περιβάλλοντός μου, σε πόζες πολύ δικές τους. Πολλές πόζες, επίσης είναι δικές μου, δηλαδή ο τρόπος που κοιμάμαι… και είναι κορίτσια που τα ξέρω πάρα πολύ.
Α: Όση ώρα είμαστε μαζί, παρατηρώ τα μοντέλα σας. Πόσα μοντέλα έχετε;
Κ: Ένα από τα μοντέλα είναι η κόρη μου, που είναι μέσα στην τέχνη από τότε που γεννήθηκε. Εδώ μέσα στο εργαστήριο μεγάλωσε, με τα χρώματα παιδεύεται κι αυτή. Τα άλλα μοντέλα είναι η Ζέτα και η Βανέσα.
Α: Πολύ ωραία. Με το παραπάνω μου δίνεται αφορμή για σκέψη και παρατήρηση πως οι συνθέσεις παρόλο που αναδύουν την αιθεριότητα του γυμνού, των αχνών χρωμάτων και των σκιών του καλοκαιριού, δείχνουν πέρα για πέρα ανθρώπινες. Είναι εικόνες καθημερινές, απτές, ενός θερινού περιβάλλοντος . Οι συνθέσεις αναμειγνύονται με τα φόντα δημιουργώντας μια ατμοσφαιρική εσωτερικότητα και ισορροπία.
Κ: Η δουλειά μου διακρίνεται για αυτό το ομιχλώδες. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό δικό μου, που κατάγεται από την πατρίδα μου τη Ζάκυνθο. Η Ζάκυνθος έχει πάρα πολλές ομίχλες, τις οποίες μικρή τις φοβόμουν, αλλά μέσα από τη ζωγραφική κατάφερα να μην με ενοχλούν πια.
Α: Τι όμορφο. Με τη ζωγραφική λοιπόν απομαγεύεται ο φόβος.
Κ: Ναι , έτσι είναι.
Α: Με τι υλικά δουλεύετε και σε τι επιφάνειες;
Κ: Χρησιμοποιώ πάντα λάδια. Είναι μια δύσκολη τεχνική. Περιμένεις να στεγνώσουν για να προχωρήσεις στο επόμενο βήμα. Δεν είναι όπως τα ακρυλικά που στεγνώνουν και επεμβαίνεις αμέσως. Είναι πιο ζωντανά υλικά, θεωρώ. Τα έργα μου είναι όλα λάδια σε καμβά. Κάνω μεγάλες επιφάνειες γιατί τις αγαπώ. Νιώθω μια ελευθερία, χάνομαι μέσα σε αυτές και μου αρέσει πάρα πολύ . Τον τελευταίο καιρό έχω μάθει να ζωγραφίζω με το σώμα και είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον αυτό.
Α: Επιπλέον, αντιμετωπίζουμε πολλές λουόμενες γυναίκες. Υπάρχει, θεωρείτε, σύγκλιση του υγρού στοιχείου με τη γυναικεία φυσικότητα;
Κ: Πάντα υπήρχε στη δουλειά μου το υγρό στοιχείο. Έχει να κάνει με τις ομίχλες, τις βροχές των παιδικών μου χρόνων. Πάντα υπάρχει το στοιχείο της υγρότητας στα έργα μου. Αυτή η ρευστότητα. Εξ άλλου όλη μας η ζωή είναι σε απολύτως ρευστή κατάσταση. Δεν πατάμε σε στέρεα εδάφη. Είναι πρωτόγνωρα αυτά που ζούμε στη ζωή μας σήμερα.
Α: Τα έργα σας χαρακτηρίζονται από εσωστρέφεια ή εξωστρέφεια; Είναι στιγμή προσωπικής αποκάλυψης ή στοχεύετε να επικοινωνήσετε κάτι συγκεκριμένο στο θεατή;
Κ: Δεν ξέρω να απαντήσω σε αυτό. Εγώ ζωγραφίζω κι από εκεί και πέρα είναι στο πώς θα το προσλάβει ο άλλος που το βλέπει. Η ζωγραφική για μένα είναι μια διαδικασία με εσωτερική συγκίνηση, που προσπαθώ κάθε φορά να βγει στο τελάρο μου αλλά δεν σκέφτομαι αυτό.
Α: Τι θα θέλατε να μεταφέρετε μέσα από το έργο σας;
Κ: Εγώ προσωπικά; Δεν θέλω να μεταφέρω. Δεν είναι στη λογική μου. Απλώς εγώ συγκινούμαι, αισθάνομαι και ζωγραφίζω. Αν αυτή τη συγκίνηση τη νιώσει και ο άλλος άνθρωπος που βλέπει το έργο , τότε αυτό είναι κάτι πολύ μεγάλο για μένα, κάτι πολύ σημαντικό.
Α: Τα μάτια των μορφών δεν συναντούν πάντα τον θεατή.
Κ: Μέσα από το βλέμμα προσπαθώ να βγάλω αυτή τη συγκίνηση, τη συγκεκριμένη στιγμή. Είναι κάτι τυχαίο. Δεν μπορώ να απαντήσω. Υπάρχουν κι άλλα έργα που κοιτούν κατάματα. Σε πολλά όμως δεν συμβαίνει.
Α: Πόσο καιρό δουλεύετε για αυτή την έκθεση;
Κ: Η προηγούμενη δουλειά μου ήταν με τους σκύλους. Τα γυμνά δεν ήταν στις προθέσεις μου. Προέκυψε από μια παραγγελία που μου έκανε ο κ. Βλάσης Φρυσίρας. Μπήκα σε μια διαδικασία πολύ επώδυνη, με πολλή δουλειά και για πολλά χρόνια.
Α: Ποιο ήταν το επώδυνο της απεικόνισης ενός γυμνού;
Κ: Να κατανοήσω και να ερμηνεύσω τη φόρμα και το πώς να την αποδώσω ζωγραφικά με ένα δικό μου τρόπο.
Α: Έχετε καταπιαστεί και παλιότερα με γυμνά;
Κ: Έχω δουλέψει γυμνό στη σχολή. Ζωγράφιζα σκύλους στη φύση, σύννεφα, νερό, θάλασσες, τοπία. Με το γυμνό καταπιάστηκα τα 10 τελευταία χρόνια.
Α: Τι προσδοκίες θα είχατε από αυτή την έκθεση ;
Κ: Ο κόσμος όταν θα φύγει από την γκαλερί , να ονειρεύεται αυτά τα έργα και να του λένε κάτι.
Α: Έχετε κάτι στο μυαλό σας σε δεύτερο χρόνο; Σχεδιάζετε κάτι μελλοντικά;
Κ: Ναι, έχω αρχίσει να ονειρεύομαι τα καινούρια μου έργα.
(γέλια στο ατελιέ)
Α: Τέλεια, τότε επιφυλασσόμεθα για την επόμενη φορά! Επανέρχεστε πάλι δυναμικά, ύστερα από δύο χρόνια κλειστότητας στο χώρο της τέχνης λόγω της πανδημίας. Εύχομαι αυτή η έκθεση να παέι εξαίσια και να ανταποκριθεί στη δημιουργικότητά σας!
Κ: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Άννυ!
