Της Μυρτούς Λούβη
Τα δάκρυα τρέχουν και τα χέρια ανυπομονούν
τις διαλυμένες αυλές να ξαναχτίσουν.
Οι φωνές υψώνονται και τα μάτια αναζητούν
την μενεξεδένια σκιά του δικαίου να αντικρίσουν.
Η αξιοπρέπεια μαγαρίζεται
και οι επιζώντες ψάχνουν ουρανό να προσευχηθούν και θεό να αγαπήσουν.
