της Μυρτούς Λούβη
Πέρα από την πνιγηρή μυρουδιά των πόλεων,
από τις κίβδηλες φροντίδες και τα κακέκτυπα αρωγής,
από τις αντιπαθείς χειραψίες και την εξιδανικευμένη αβελτηρία,
από την οίηση της σφραγίδας και την αναίδεια της υπογραφής,
Πέρα από τα χαμηλωμένα κεφάλια, τα τρεμάμενα χείλη
και τα νωπά μαξιλάρια,
εκεί όπου το δίκαιο και η αλήθεια
ενώνονται με έναν αιώνιο δεσμό,
Κάπου εκεί σαν σωτηρία ακούω την ανάσα της θάλασσας.
