Μπανάνα

Του Don Regga

Φίλες και φίλοι,

εχθές περπατούσα αμέριμνος στο κέντρο της πρωτεύουσας. Και εκεί που περπατούσα κοζάρω έναν περίεργο τύπο που κάτι μού θύμιζε στο απέναντι πεζοδρόμιο.. ΕΜΕΝΑ. ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕ.ΕΜΕΝΑ!!… που όλοι έχετε ήδη διαπιστώσει την τερατώδη μνήμη μου στις φυσιογνωμίες. Ε, αυτό ήταν, “στολκάρω” τον τύπο και μετά από κανά δυο τετράγωνα μού έσκασε: Παρακολουθούσα τον underground κριτικό τέχνης Count Samedi!!! Για όσους ξέρετε, αυτόν που τον έχει πιάσει ο φακός μια μόνο φορά πριν 10 χρόνια με κάτι μπλε διαστροφικά γυαλιά. Ο τύπος εκμεταλλεύεται τα social τίγκα, δημοσιεύει μέσα από μούφα λογαριασμούς που σβήνει στο καπάκι και ζει σαν φάντασμα. Τελοσπάντων, για να μην το παρακάνω με το χρονικό, αφού τρώω την έκλαμψη δίνω στον εαυτό μου τα απαραίτητα δευτερόλεπτα να αυτοδοξαστώ για τη μνήμη μου και τρέχω να τού την πέσω μην μού φύγει.

Έκληξη πρώτη: Δεν το αρνείται, δεν κάνει τον κινέζο.

Έκπληξη δεύτερη: Συμφωνεί με τη μια να μού δώσει μια μίνι συνέντευξη, αρκεί να μη βγάλουμε φωτογραφίες.

Έκπληξη τρίτη: Έχω λερώσει τα παντελονάκια μου από τη χαρά.

Κάνουμε τη συνέντευξη σε ένα καφέ στην Ασκπληπιού. 10 λεπτά το πολύ, ένα εσπρέσσο δρόμος. Τί δρόμος δηλαδή, ΠΟΤΑΜΟΣ. Τελειώνουμε, τρέχω σπίτι και αρχίζω την απομαγνητοφώνηση. Στα σημεία με παύλα διακόπτει ο ένας τον άλλον. Λάθος. Βασικά, αυτός διακόπτει εμένα. Δική σας!! Διαβάστε τη πριν… σαπίσει!

Αρχικά ας ξεκινήσουμε με τα βασικά, ποιο είναι το πραγματικό σου όνομα;

– Count

Χαχα. Κατάλαβα. Πιστεύω ότι ξέρεις τί θες να σε ρωτήσω.. Count. Ήταν το θέμα των ημερών πριν λίγο καιρό..

– Όχι.

Έλα τώρα… χαχα! Για το έργο τέχνης με τη μπανάνα…

– Δισκάρα. Αλλά δεν έχουμε 1967.

Καλά. Μάλλον με δουλεύεις αλλά εγ-

– Δεν σε δουλεύω.

Οk, περίμενε λίγο τότε. Πιάνω το κινητό μου και τού δείχνω τη μπανάνα του Catellan. Τη βλέπει για 5 – 6 δευτερόλεπτα και μού απαντάει:

– Αριστούργημα.

Αριστούργημα;; Δηλαδή; Μπορείς να γίνεις πιο συγκ-

– Κοίτα. Αρχικά είναι προφανές ότι μιλάμε για στυτική δυσλειτουργία. Ο καλλιτέχνης θέλει να στηλιτεύσει το σύγχρονο τρόπο ζωής. Παχυσαρκία. Κάπνισμα. Άγχος. Πού να σού σηκωθεί; Θυμάσαι το παλιό ανέκδοτο με τις ακτίνες ποδηλάτου; Ε, αυτός έβαλε ταινία για να τού την κρατάει όρθια.

Χαχα! Πλάκα μού κάνεις, έτσι;

– Όχι. Και δε θέλει να πει μόνον αυτό. Η μπανάνα εκτός τού ότι προσομοιάζει με πέος, είναι και φρούτο. Σαπίζει. Προοδευτικά. Ό,τι κι αν κάνεις, θα σαπίσει. Όσες ταινίες κι αν βάλεις τελικά θα έρθουν τα γηρατειά σου. Και το γήρας ουκ έρχεται μόνο. Μαλακοκαύλης σίγουρα θα γίνεις. Και αν κάνεις καλή ζωή θα είσαι και τυχερός και θα μείνεις εκεί. Χμμμ.. ναι, εδώ βρίσκω το πρώτο φάουλ στον καλλιτέχνη, ναι.. σίγουρα… Το φρούτο θα σαπίσει ολοκληρωτικά στο τέλος.. μα.. είσαι σίγουρος πως αυτό είναι όλο το έργο;; Μήπως έχει κανένα μέσο συντήρησης ή κατάψυξης από κάτω ή δίπλα και δεν το έχει πιάσει η φωτογραφία που μού δείχνεις;;

Τώρα σοβαρά πιστεύεις ότι αυτό είν-

– Όχι, πάψε. (γουρλώνει τα μάτια και τεντώνει την παλάμη μπροστά στο πρόσωπό μου) Κανένα φάουλ, παρεξήγησα. Μάς πήραν τα σώβρακα.

Εεε, ποιοι;;

– Οι γυναίκες παιδί μου. Μάς πήραν τα σώβρακα σού λέει! Δεν μπορούμε να επιβληθούμε πια. Το έργο δηλώνει την παρακμή τη πατριαρχίας φίλε, ναι, σίγουρα αυτό είναι. Πνέουμε τα λοίσθια οι άντρες σού λέει ο καλλιτέχνης, και δεν μπορούμε να το αποδεχτούμε και γινόμαστε γραφικοί. Κομπλεξικοί. Σεξιστικό βέβαια, αλλά πολύ δυνατός συμβολισμός, τον παραδέχομαι…

Ναι, αυτό μού βγάζει πιο πολύ νόημα είναι η αλ-

– Όχι, όχι. Έχει κι άλλο! Πάψε. (παύω ρε φίλε, ok) Παράλληλη καταγγελία είναι κατά της αποξένωσης. ΚΑΙ κατά του πορνό. Τον πούστη – μονολογεί – καλλιτεχνάρα είναι. Μάς λέει ταυτόχρονα ότι μάς σηκώνεται μόνο με ταινίες. Sex tapes. Με πιάνεις; Ότι δεν επικοινωνούμε, δεν φλερτάρουμε. Φόβος. Παράλληλες ζωές. Κωλοκοινωνία. Και είναι διττή η χρησιμοπ-

Μα αυτό είναι duct tape, όχι sex tape.

– Σκάσε. (βαρύ, με τσάντισε) Δεν καταλαβαίνεις από τέχνη εσύ. Θα σού εξηγήσω εγώ, αν με αφήσεις. Σού λέει ο καλλιτέχνης, κραυγάζει: Το πουλί φίλε μου, δεν σηκώνεται πια. Παρά μόνο με ταινίες. Κυριολεκτικά… μεταφορικά… παντοιοτρόπως. Όμως αυτή η συγκεκριμένη ταινία που έβαλε ο κερατάς είναι γνωστή για τη στεγανοποίηση και τη μόνωση που προκαλεί. Είναι suffocating tape, παίζει σε όλα τα φετιχιστικά, n’est – ce pas? Έχει διττή έννοια, ξαναλέω, η χρησιμοποίησή της. Τελικά, σού λέει ο καλλιτέχνης αλλά δεν ακούς, ότι όλοι αυτοί οι τρόποι καταλήγουν στο να πνίγουν το καημένο το πουλάκι σου. Νιώσε! You choke your own cock, με πιάνεις τώρα;;

Χμμ… με βάζεις σίγουρα σε σκέψεις, ομολογώ… Καθόμαστε και κοιτάμε ο ένας τον άλλον για περίπου ένα λεπτό μέσα από τον καθρέφτη του μπαρ. Τα δευτερόλεπτα περνούν αρκετά άβολα. Παίρνει το κινητό του με μια ήρεμη κίνηση. Ψάχνει φωτογραφία τού έργου. Σπάει τη σιωπή και λυτρώνει την αμηχανία με ένα ξέσπασμα.

– Πωωω! Χαχα!! Αυτό είναι! (χτυπάει τα πόδια του εναλλάξ στο πάτωμα από τη χαρά του κουνώντας παράλληλα πέρα δώθε το κεφάλι του ασυγχρόνιστα) 120.000 δολλάρια λέει πωλείται. 120.000 δολλάρια… εκατόν είκοσι χιλιάρικα για κάτι που δεν θα υπάρχει σε λίγο! Πληθωρισμός! Ο πληθωρισμός παγκοσμίως ανεβαίνει, παγκόσμια οικονομική κρίση, το χρήμα χάνει την αξία του. Αυτό σού λεει – ποια φαλλικά σύμβολα και μπούρδες έλεγα – αυτό; Μια κριτική πολιτικοοικονομική είναι! Τί καλλιτεχνάρα!…

Κάτσε, δηλαδή, όλα τα προηγούμενα που είπες ήταν-

– Και όχι μόνον παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά ΚΑΙ παγκόσμια επισιτιστική κρίση! Καταλαβαίνεις; Θα πληρώνουμε το φαγητό μας πανάκριβα σού λέει ο καλλιτέχνης! Αλλά και πάλι, τι να το κάνεις που πληρώνεις πανάκριβα… τα προς το ζην είναι, το φαϊ ρε! Πληρώνεις, τα χρήματα αλλάζουν μορφή, και στο τέλος καταλήγουν στην τουαλέτα κάθε πρωί, άντε να τα κρατήσεις για 2, 3 ημέρες ακόμα αν είσαι δυσκοίλιος. Είναι ένα αντιυλιστικό μανιφέστο! Καταλαβαίνεις; Με πιάνεις; Και έχει κι άλλο! Μια προτροπή ταυτόχρονα να πάρεις τον κόσμο στα χέρια σου! Γιατί να πληρώσεις ρε μαλάκα τη μπανάνα, άπλω το χέρι και βγάλε την ταινία και φα τη ναούμε! Ό,τι σου πλασάρουν κάθεσαι και το κοιτάς σα βόιδι! (έχω αρχίσει και τον χάνω, τον κοιτάω και με κοιτάει περίεργα, έχει εκστασιαστεί) Τί με κοιτάς έτσι; Σού φαίνονται μήπως υπερβολικά όλα αυτά; Μα.. ναι! Κοίτα σε τι κόσμο ζούμε! (μου δείχνει τη μπανάνα) Βλέπεις πώς έχει τοποθετήσει ο καλλιτέχνης τη μπανάνα! Κλάδος υπερβολής είναι – σίγουρα ξέρει από σχήματα, γλύπτης είναι! Και πσςς…. καλά είναι απίστευτος μαλάκα μου – και πάρα τις όλες αυτές φτιαχτές υπερβολές σού λέει ο καλλιτέχνης πως όλα αυτά τελικά θα καταπέσουν και θα κερδίσει το καλό στον κόσμο! Υπερβολική κατανάλωση, υπερβολική στυτική δυσλειτουργία, υπερπληθωρισμός όλα θα καταπέσουν!! Καταδικασμένα να σαπίσουν! Θα μπει κάποτε ένα τέλος και στα fake news σού λέει! Δεν μπορώ άλλο, φεύγω, πάω μανάβικο να πάρω μπανάνες και γυρνώντας σπίτι θα περάσω από χρωματοπωλείο να πάρω ταινία – ελπίζω να έχει γκρι – και να βάλω από ένα σε κάθε δωμάτιο! Θα βάλω κι ένα στο ταβάνι πάνω από το κρεβάτι να το χαζεύω ανάσκελα! Μόνο μην μού πέσει σε κανά κεφάλι και τρομάξω! Χαχαχωχ! Ώπα! Καλό αυτό! Να περιμένουμε μήπως πέσει από τη βαρύτητα πιο γρήγορα, να δούμε ποια νομοτέλεια είναι πιο ισχυρή βρε αδερφέ επιτέλους!! Οι νόμοι που επικρατούν σε ολόκληρο το σύμπαν ή μήπως οι συνθήκες που επικρατούν στον μικρό μας πλανήτη με την ατμόσφαιρά του; Βαρύτητα vs Οξείδωση! Με πιάνεις; Όλα εδώ θα φανούν… βλέπεις; Χα! Αρχίζω και σκέφτομαι σαν κι αυτόν.. αχχ, τί σού είναι η τέχνη, μόνο που έρχεσαι σε επαφή με ένα τέτοιο έργο αρχίζεις και ξερνάς σκέψεις και συνειρμούς (είχε ήδη σηκωθεί)

Εεε… καλημέρα, χάρηκα… Count. Τού λέω ενώ είχε φτάσει στην πόρτα. Την ανοιγεί, γυρίζει το κεφάλι και μού λέει με υπερδιέγερση.

– Α, και κάτι τελευταίο, πώς το λένε αυτό το αριστούργημα;;;

Comedian. Αλλάζει subito έκφραση, επανέρχεται στην χαλαρή κατάσταση που τον πρωτοείδα, σκάει μειδίαμα, μού κλείνει το μάτι περιπαιχτικά και πριν βγει μού λέει:

– Η κριτική μου ολοκληρώθηκε.

---